Op 22 april wordt wereldwijd stilgestaan bij de aarde. Deze dag, uitgeroepen tot ‘Dag van de Aarde’ kent zijn ontstaan in (Zuid) Amerika in 1970 en wordt sindsdien uitgebreid gevierd als begin van een maand vol aandacht voor problematiek rondom natuur, milieu en klimaat. In Nederland duurde het echter nog tot 2002 voordat deze aandacht de oceaan was overgewaaid en sindsdien vieren we ook hier en in België deze bijzondere dag met onder meer wandeltochten, festivals en opruimacties.
Waarom eigenlijk?
Wat is nu eigenlijk de reden voor het vieren van De dag van de aarde? Op de website van earthday.org vinden we hierop direct een antwoord. Hier wordt gesteld dat de ongekende wereldwijde vernietiging en snelle afname van de populaties van planten en van in het wild levende dieren, rechtstreeks verband houdt met menselijke activiteiten. Klimaatverandering, ontbossing, verlies van leefomgeving, handel en stroperij, niet-duurzame landbouw, vervuiling (plastic) en pesticiden, om er maar een paar te noemen zijn er allemaal puur en alleen door toedoen van de mens. De gevolgen ervan zijn dus nu al meer dan verstrekkend. Als er nu niet meteen opgetreden wordt, kan het uitsterven van de mensheid zelf uiteindelijk de erfenis hiervan zijn. Het is belangrijk om datgene te doen dat alle levende wezens beschermt voor de toekomst want allemaal spelen ze een unieke rol in het web van het totale leven op aarde. Naast het wereldwijd tegengaan van de klimaatveranderingen moet er ook samengewerkt worden om bedreigde diersoorten te beschermen, zoals bijen, koraalriffen, olifanten, giraffen, insecten, walvissen en meer.
Gelukkig kan het tempo van uitsterven nog steeds worden vertraagd en veel van de bedreigde soorten kunnen zich nog steeds herstellen, maar dan moet de hele wereld nu wel gaan samenwerken en moet een verenigde wereldwijde beweging van consumenten, kiezers, opvoeders, geloofsleiders en wetenschappers opstaan die onmiddellijk tot actie overgaat.
VN resolutie
Al in 2009 is hiervoor een VN resolutie aangenomen en op initiatief van de Boliviaanse president Evo Morales is 22 april officieel wereldwijd uitgeroepen tot Internationale dag van moeder aarde (Pacha Mama).
Toch hoor je ook steeds vaker een kritische noot gericht aan deze specifieke dag. Eigenlijk is het vreemd om slechts een dag in het jaar bijzondere aandacht aan de aarde en ons leefmilieu te schenken. Gezien de wereldwijde problematiek, zoals die hier boven staat beschreven, is een dag per jaar beslist onvoldoende en zou eigenlijk iedere dag in het teken moeten staan van ons leven op onze prachtige planeet. We zouden ons dagelijks bewust moeten zijn van ons eigen gedrag en hoe we zelf, zij het op microniveau, een steentje kunnen bijdragen aan een goede erfenis voor onze kinderen en alle levende wezens. Door stil te staan bij ons koopgedrag bijvoorbeeld en te zorgen dat er geen afval in het milieu terecht komt. Door op onze Co2 uitstoot te letten en een bijdrage te leveren aan meer groen, zodat we de aarde kunnen doorgeven aan onze kinderen. Alle kleine beetjes helpen want ‘in nature nothing exists alone’ (Rachel Carson 1962).
