- Being healthy isn’t about getting on a scale or measuring your waistline, we need to start focussing on what matters - on how we feel and how we feel about ourselves. Michelle Obama
Waarschijnlijk heeft vrijwel iedereen die deze blog leest wel eens een dieet gevolgd - of is nu druk bezig - en negen van de tien keer zal de aanleiding ervoor een ontevredenheid zijn geweest. Ontevredenheid over het eigen gewicht, over het zicht in de spiegel of over de aangegeven getallen op de weegschaal. Waarschijnlijk past die ene leuke bikini niet meer of zit dat gave shirt toch echt veel te strak. De afgelopen maanden is er vast weer wat bijgekomen en had je misschien wat minder last van de drang naar een ander lichaam, maar schijnt eenmaal de zon en is rokjesdag daar, dan steekt ons collectief welvaartsprobleem acuut de kop op. Al dan niet ingegeven door commercie en media die ons killerbody’s laten zien van onnatuurlijk ogende modellen die om in shape te blijven, leven op een flesje water en een blaadje sla.
Een derde van de wereldbevolking is te zwaar
Dat we in de afgelopen eeuw flink veranderd zijn wat lichaam betreft staat buiten kijf. In 2015 blijkt zelfs dat een derde van de wereldbevolking en dat zijn ongeveer 2,2 miljard mensen, te zwaar is en dat betekent voor Nederland en België een verdubbeling ten opzichte van 1980. Dit staat natuurlijk wel in schril contrast met dat in grote delen van de wereld niet een teveel aan voedsel een issue is maar juist het tekort eraan. Zo’n 850 miljoen mensen, waaronder 300 miljoen kinderen gaan dagelijks met honger naar bed en dit is meer dan een tiende van de wereldbevolking.
We weten natuurlijk allemaal best hoe het komt dat we collectief zwaarder zijn geworden. Voedsel en dan met name producten met veel calorieën liggen overal voor het grijpen en zijn een sociale pleaser geworden. Daarbij dient gemak de mens waardoor er een soort graai en snaai cultuur is ontstaan. Makkelijk eten en dat vaak en veel. Velen van ons komen hierdoor in een cirkeltje terecht van structureel te veel calorieën eten, deze er weer af crashen en opnieuw beginnen, met te zwaar worden. Ons lichaam reageert namelijk defensief door tijdens crashen onze stofwisseling te verlagen. Want je weet maar nooit, stel dat die barre tijden blijven bestaan, dat ervaart je lichaam als een regelrechte aanslag en gaat dus in de verdediging. Stop je vervolgens met minder eten dan gaat je lijf snel vetreserves aanleggen, want ongetwijfeld volgt een nieuwe aanslag. En wat is het gevolg? De beroemde jojo.
Zondag 6 mei
Nu is het zondag 6 mei internationale anti-dieetdag. Een ‘feestdag’ waarop aandacht wordt besteed aan lekker en gezond eten en aan bewegen. Anders dan je misschien zou denken, is het geen ‘zondig dagje’ tussen het diëten door, maar is anti-dieetdag een dag waarop stilgestaan wordt bij iedereen die blijvend letsel heeft opgelopen, of zelfs is gestorven aan de onmogelijke opgave te voldoen aan het slankheidsideaal. Aanleiding voor deze precieze datum van 6 mei is de zelfmoord in 1992 van een 15-jarig meisje dat zichzelf met maatje 42 veel te dik vond en hier niet meer mee kon leven.
Anti-dieetdag is dus geen fun dag met een keertje lekker schransen en de boel de boel laten maar een dag om stil te staan bij de gevolgen die onze maatschappij heeft op ons zelfbeeld, onze gezondheid en ons welbevinden. Een dag om uit te spreken dat we trots mogen zijn op wie we zijn en dat een gezond lichaam veel belangrijker is dan een slank lichaam. Hiermee wordt niet gezegd dat het niet verstandig is een te zwaar gewicht om te buigen naar een gezond gewicht maar dat het zinnig is goed na te denken over de redenen waarom je een dieet zou volgen; een gezond en lang leven in plaats van te voldoen aan een slankheidsideaal.
